22 Νοεμβρίου 2006

Eπέστρεψα

Έπεσε χαρτούρα στο γραφείο, αχ πως βαριέμαι όταν έχω να βάλω τη χαρτούρα σε τάξη!!!

Χτες συγκλονίστηκα απο το σήριαλ (δεν του πάει η λέξη) της "Τελευταίας παράστασης" με τη Ζωή της Έλλης Λαμπέτη. Δεν το περίμενα με τίποτα το τέλος, ντάξει δεν ξέρω τίποτα για τη ζωή της Λαμπέτη, όσο ζεις μαθαίνεις :)

Με τρελλαίνει επίσης και το τραγούδι της εισαγωγής:
Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε, κλαις; Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς; Και τι να φάς!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;
Σ' αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ' εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.
Σαν καλαμιά θα σ'αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ' άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ' άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.
Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελλές
που μ' αγαπούν γιατί σιωπούν,γιατί σιωπούν......
Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Ηθοποιός, ό,τι κι αν πείς
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.
Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δεί.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.

Δεν ξέρω πως γίνεται αλλά πολλές φορές όταν βλέπω ένα έργο, ταυτίζομαι με τον πρωταγωνιστή και αισθάνομαι οτι ζω σε άλλη εποχή, μέσα στην ταινία, και μετά μου λένε να μην βλέπω δράματα γιατί χαλάν τα μάτια μου, αφού το έχει ο ρόλος το κλάμα να μην το βγάλω; Μήπως να γινόμουν ηθοποιός τελικά???

8 σχόλια:

Orelia είπε...

κοιτα να δεις!!!
που εκτος απο τη χρωματικη επιλογη στο μπλοκακιον μας, παρακολουθουμε και το ιδιο σηριαλ
κι ασε που ειναι και το μοναδικο που παρακολουθω
θαυμαζα την Ελλη
πολυ
η τελευταια της παρασταση ηταν κατι πιο πολυ απο συγκινητικη και συγκλονιστικη

οσο για το τραγουδι των τιτλων.. θα ξερεις πως το τραγουδησε ο ιδιος ο Χορν
ελπιζω να θυμαμαι καλα, να μην με εχουν παρει τα γεραματα πολυ απο κατω :)))

πλατυ χαμογελο γλυκια fibi

καλο σου απογευμα

* αν γινεις ηθοποιος πες μου ναρθω να σε δω :)

Attalanti είπε...

Έχω πάθει πλάκα με το συγκεκριμένο! Το είχα δει τυχαία ένα βράδυ και είχα πλαντάξει λέμε... Ίσως το έχει μιας και είναι τόσο καλοδουλεμένο... Τα ίδια μυαλά κουβαλάω κι εγώ...

αθεόφοβος είπε...

Και βέβαια το πρωτοείπε ο Χόρν.
Επείσης πολύ καλά το έλεγε και ο Μαρίνος στη Μέδουσα παλιά.

GhostHunter είπε...

Γιατί όχι? Ποτέ δεν είναι αργά.

Καλησπερούδια και welcome back.

Shades είπε...

Η συγκεκριμένη σειρά είναι από τις λίγες αξιόλογες, που εδώ και κάποια χρόνια μας δείχνουν στην ιδιωτική τηλεόραση.
Καλό σου βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τώρα στα πίσω πίσω, δηλώνω παιδίσκη και παλιμπαιδίζω..
(χοχοχο, μια αποκάλυψη!),
άρα όπως ειπωθηκε, ποτέ δεν είναι αργά...

maika είπε...

κι εμένα μου άρεσε πολύ η σειρά αυτή!! (άσε που έπαιζε και η ξαδέλφη μου... ζήλεια....)

όπως λέει και ο αθεόφοβος
το τραγούδι των τίτλων το έχει τραγουδήσει και ο Μαρίνος υ-πέ-ρο-χα!!!

Ανώνυμος είπε...

Ανατριχιάζω κάθε φορά που το ακούω!