Eπείγον περιστατικό!

Το πρώτο μου περιστατικό της χρονιάς ήρθε χτες το βράδυ. Κάθε τρεις και λίγο σκοντάφτω, πέφτω κόβομαι και μελανιάζω, καθόλου περίεργο για μένα. Έτσι όπως έφτιαχνα σαλάτα (έτριβα κόκκινο λάχανο στον τρίφτη) αφαιρέθηκα και είπα να δω πως τεμαχίζεται το δάκτυλο. Μιλάμε για πολύ αίμα, δεν σκέφτηκα η άμοιρη να βάλω λίγο καπνό να κοπεί αμέσως το αίμα και είπα να βάλω αλάτι...
οιμεεεε
Αλή και τρισαλήηηηη
Πήγα να λυποθημίσω απο τον πόνο!
Το αίμα σταμάτησε, έβαλα λίγο βάμα και ένα compet αδιάβροχο και μια χαρά (και 2 τρομάρες, με πονά ακόμη ακόμη και τώρα που γράφω.

Αnyway λίγο πριν τα χριστούγεννα καθώς περίμενα το λεωφορείο ήταν ένα φρεάτιο (αυτό καλέ στο πεζοδρόμιο, ο γενικός διακόπτης του νερού) που δεν είχε καπάκι. Ωρε λέω να πέσει κανείς μέσα να γελάσουμε... Η ώρα περνούσε και το λεωφορείο δεν είχε έρθει, ξεχάστηκα κι εγώ και καθώς έκανα 2 βήματα πίσω, να σου μέσα στο φρεάτιο, η κακία μου με έφαγε. Ήταν και βαθύ πανάθεμάτω μέχρι το γόνατο χώθηκε το πόδι μου. Είχα ψοφήσει σταγέλια παρά τον πόνο μου, μέχρι να φτάσω στη δουλειά γέλαγα με την βλακεία μου.

Απο μικρή είχα μάθει να μην κλαίω όταν χτυπάω γιατί θα τα ακούσω χειρότερα, προτιμούσα να γελώ και να το καταπίνω σκεφτώμενη κάτι ευχάριστο.
Έτσι είμαι και μέχρι σήμερα, ότι κι αν μου συμβεί, το παίρνω ζεστά και όχι βαριά. Τι θα κάνουμε δηλαδή θα σκάσουμε? Ας σκάσουν εκείνοι :Ρ

Καλημέρα σε όλους και καλή χρωματιστή - χαμογελαστή χρονιάαααααα