7 Μαρτίου 2007

Μεγάλο POST μέρος Ά

ΔΑΙΜΟΝΕΣ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Εξορκισμοί και... δαιμονολογίες!

Πολλές είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων και πολλές οι απόψεις, όταν βρεθούν σε μια συζήτηση, που να αφορά οτιδήποτε γύρω απο τον δαιμονισμό. Σίγουρα είναι ένα θέμα που δημιουργεί διαφωνίες, δυσπιστία, απορίες, αλλάκυρίως περιέργεια.

Τι κρύβεται πίσω απο όλο αυτό το ζήτημα; Κανείς δεν μπορεί να αναφερθεί με βεβαιότητα, έστω κι αν τελικά υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, που κάλλιστα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "επιθέσεις δαιμόνων". Πρόκειται για μια υπόθεση, που χρονολογείται απο την αρχαιότητα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.

Διχασμός ανάμεσα σε θεούς και δαίμονες

Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, εδραιώθηκε στο μυαλό των ανθρώπων ο διχασμός μεταξύ θεών και δαιμόνων, η πλέον αντιπροσωπευτική αντίθεση μεταξύ καλού και κακού. Έλαγαν οτι οι δαίμονες ήταν ψυχές των νεκρών. Κάποιες απο αυτές, π.χ. των βασιλέων, απολάμβαναν την εύνοια των θεών και, κατα κάποιον τρόπο, εξισόνονταν με εκείνους, αφού γίνονταν αποδεκτοί στον ουρανό. Οι υπόλοιπες ψυχές, βυθίζονταν στα έγκατα της γης και μετατρέπονταν σε πολύ κακούς δαίμονες που πολύ σπάνια συναντάει κανείς.

Ιστορίες και media

Μας έχουν απασχολήσει τέτοιες ιστορίες μέσω της τηλεόρασης και γενικά των ΜΜΕ, από κάποια ρεπορτάζ που έχουν γίνει σχετικά με ορισμένες εκκλησίες οπου ελάχιστοι ιερείς αναλαμβάνουν τον εξορκισμό ατόμων, δηλαδή την απαραίτητη τελετουργία, για να αποχωρήσει απο το σώμα ενός ανθρώπου ο δαίμονας.

Οι εντυπώσεις ποικίλουν

Επηρεασμένη τότε απο κάποια γνωστή κινηματογραφική ταινία, που αναφέρεται στην αληθινή ιστορία μιας νεαρής κοπέλας εκείνης της εποχής, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία, όμως σας προειδοποιώ οτι θα αναφερθώ σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Η ιστορία έχει ως εξής: Το Σεπτέμβριο του 1952, γεννιέται στη Γερμανία απο τον Josef και την Anna η Anneliese, το τέταρτο κατά σειρά κορίτσι της οικογένειας Michel. Η ζωή της σαν παιδί έδειχνε πως όλα βαίνουν ομαλά, χωρίς προβλήματα. Η οικογένειά της ήταν αυστηρών θρησκευτικών αρχών, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, κυρίως στις μεταπολεμικές εποχές, όπου οι στερήσεις και οι κακουχίες στο μεγαλύτερο ποσοστό έκαναν τους ανθρώπους επιφυλακτικούς και πολοί (για να μην πω όλοι) είχαν στραφεί με φανατισμό προς την εκκλησία. Το 1968, σε ανύποπτο χρόνο, άρχισε ξαφνικά να τρέμει όλο της το κορμί, χωρίς η ίδια να μπορέσει να ελέγξει και τις παραμικρές της κινήσεις. Δεν ήταν σε θέση να καλέσει ούτε τους γονείς της, αλλά ούτε και τις αδελφές της. Διακομίστηκε άμεσα σε νευρολογική κλινική στο Wurzburg (η πόλη που γεννήθηκε), όπου ο νευρολόγος διέγνωσε "Grand Mal" επιληψία.

Κρίσεις και κατάθλιψη

Οι κρίσεις της ήταν δυνατές, με αποτέλεσμα όλη αυτή η κατάσταση να της δημιουργήσει μεγάλη κατάθλιψη, οπότε τη μετέφεραν στο νοσοκομείο για ιατρική περίθαλψη και φροντίδα. Με τον καιρό, οι κρίσεις αυτές δυνάμωναν και η Annaliese, κατά τη διάρκεια της προσευχής της, έβλεπε άγριες δαιμονικές μορφές να τις κάνουν γκριμάτσες. Η ιδέα πως ήταν δαιμονισμένη ήταν πλέον για τα καλά η εμμονή της. Στην πορεία, ακολούθησαν κάποιες φωνές που έλεγαν: "Η Annelliese θα σαπίσει στην κόλαση!". Ανέφερε στους γιατρούς που την παρακολουθούσαν πως είχε επίθεση "δαιμόνων", όμως οι γιατροί φαίνονταν ανίκανοι να τη βοηθήσουν. Έτσι και η τελευταία ελπίδα της κοπέλας οτι η ιατρική θα την βοηθούσε χάθηκε.

Η ώρα του εξορκισμού

Το καλοκαίρι του 1973 οι γονείς της επισκεύτηκαν διάφορους ιερείς και ζητούσαν να της κάνουν εξορκισμό. Οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν και απλά τους πρότειναν η 20άχρονη πια Anneliese να συνεχίσει τη φαρμακευτική της αγωγή. Τους εξήγησαν βέβαια πως, για να αναλάβει η εκκλησία κάποιον εξορκισμό και να αποδεχτεί το δαιμονισμό, πρέπει να υπάρχουν εμφανή συμπτώματα, που να υποδηλώνουν πως υφίσταται κάτι τέτοιο. Τα βασικά και πιο γνωστά συμπτώματα είναι ενόχληση και απάθεια στα ιερά σύμβολα και να μιλάει σε γλώσσες που δεν γνώριζε στο παρελθόν. Το 1974, ο ιερέας Pastor Ernst, αφού την παρακολούθησε στενά για κάποιο διάστημα, ζήτησε απο τον ιερέα του Wurzburg να προχωρήσει σε εξορκισμό. Και αυτή η αίτηση απορρίφθηκε, όμως οι "επιθέσεις" δεν σταματούσαν και η συμπεριφορά της έγινε πιο αλόκοτη απο ποτέ. Έβριζε, χτυπούσε και άρχισε να δαγκώνει μετά μανίας τα μέλη της οικογένειάς της. Σταμάτησε να τρώει επειδή, όπως έλεγε, δεν της το επέτρεπαν οι δαίμονες. Κοιμόταν στο πέτρινο δάπεδο, έτρωγε αράχνες και μύγες και άρχισε να πίνει τα ίδια της τα ούρα. Τα ουρλιαχτά της ακούγονταν ως έξω και έσπαγε σταυρούς, κατέστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα. Άρχισε να αυτοτραυματίζεται έντονα, ενώ έσκιζε μετα μανίας τα ρούχα της.

Ο "μεγάλος εξορκισμός"

Το Σεπτέμβριο του 1975, όλα τα κριτήρια του εξορκισμού ήταν εμφανή, οπότε ο αρχιερέας του Wurzburg, Josef Strang, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και Pastor Ernst Alt, το "Μεγάλο Εξορκισμό" της Anneliese Michel. Η τελετουργία βασιζόταν στο "Rituale Romanum", δηλαδή στο "Ρωμαϊκό Τελετουργικό", που ίσχυε ακόμη εκείνη την εποχή και προερχόταν από τον 17ο αιώνα. Οι ενδείξεις φανέρωναν πως είχε καταληφθεί απο δαίμονες, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν οι Lucifer, Judas Iscariot, Nero, Cain, Hitler και άλλες δαιμονικές ψυχές. Απο το Σεπτέμβριο του 1975 μέχρι τον Ιούλιο του 1976 γίνονταν ένας με δύο εξορκισμοί κάθε βδομάδα.


...τέλος ά μέρους

....τα σχόλιά μου πιο μετά... το χεράκι μου... πάω για δουλίτσα... καλημέρες!!!

10 σχόλια:

Fibi είπε...

Ας κάνω λοιπόν ένα σχολιάκι επιδή εσείς ντρέπεστε :Ρ

Πιστεύω οτι όλα είναι θέμα μυαλού... πχ Όπως οι καταφαντασίαν ασθενείς, ακούει τα συμπτώματα, νομίζει πως ταιριάζουν απόλυτα με τα δικά του και τσακ μετά απο λίγο καιρό είναι οκ!

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Δε τα διαβάζω αυτά, το βράδυ θα έχω εφιάλτες...

αθεόφοβος είπε...

Εξορκισμοί σε συνεδρίες είναι πράγματι πρωτότυποι !!
Δεν χρειάζεται το β΄μέρος.Είναι αναμενόμενο.
Οι παπαδες την έσωσαν!!
Αν δεν υπάρχει ο διάβολος τι μας χρειάζεται ο θεός;

Jason είπε...

Σωστή κουβέντα, αθεόφοβε, αλλά μια χαρά χρειάζεται το Β' μέρος.
Πολύ ενδιαφέρον, fibi.
Και το έκοψες στο καλύτερο σημείο για διφημίσεις.
Περιμένουμε το Β' μέρος.

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μπράβο σου κοριτσάκι που τόλμησες να αγγίξεις τέτοιο θέμα! Μου άρεσε πάρα πολύ!!! Αναμένουμε τη συνέχεια...
Φιλάκια,
Καλό βράδυ!

ονειροπόλος πάνθηρ... είπε...

....χμμμμμμ....βασικά είμαι άθρησκος....πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να δημιουργούν θρησκείες και δαίμονες για να ελπίζουν σε μια ανώτερη δύναμη που θα τους βοηθήσει να ζήσουν καλύτερα και να ξεφεύγουν απ'τη μιζέρια τους κάποιες φορές.
Έχω βρεθεί όμως σε υπνωτισμό και είδα ότι η δύναμη του μυαλού είναι εκπληκτική!.....οπότε αναμένω και εγώ την συνέχεια.....!!!!

Unknown είπε...

θυμάμαι πιτσιρικάδες που τα ψάχναμε και που πειραματιζόμασταν και κάναμε διάφορα χαζά, η αλήθεια είναι ότι όλα είναι θέμα μυαλού και το μυαλό χρειάζεται θεούς και δαίμονες γιατί δεν αντέχει τη σκληρή καθημερινότητα ;)

tzo είπε...

Πωπω! Εγώ πιστεύω στο μάτι! και αυτή τη στιγμή πάει να σπάσει το κεφάλι μου. Το παιχνίδι που μου παίζει το μυαλό είναι πολύ άσχημο και δεν ξέρω πως να το σταματίσω!!!!

Fibi είπε...

@παιδίσκη
ασε κι εγώ σήμερα είδα εφιάλτη, μετά απο πολύ πολύ καιρό :)

@αθεόφοβος
κι όμως δεν είναι αναμενόμενο...

@jason
χαίρομαι που σε κρατώ σε αγωνία :Ρ

@ηλιαχτίδα
Να σαι καλά, ότι μου εξάπτει το ενδυαφέρον είναι καλό να το μοιράζομαι μαζί σας :)

@ονειροπόλος πάνθηρ
Με ξαφνιάζεις καθαρματάκι, έχουμε τα ίδια πιστεύω...

@street spirit
Χαίρομαι που συμφωνούμε

@allitnil
Πώς να το σταματήσεις? Πολύ απλά, μην το σκέφτεσαι :))

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.